Pan-Hispanic Ballad Project
Total: 12
0026:12 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 9492)
Versión de Cataluña s. l. (España).
Recogida por Francesc Pelai Briz, (Archivo: AMP; Colec.: Briz, F. P. (M. Goyri-R. Menéndez Pidal)). Publicada en Briz 1877, V, pp. 61-63. 020 hemist. Música registrada. |
|
|
Lo meu pare m`ha casat, me n`ha donat á un pastò |
2 |
que se n`ha anat á montanya á passejar lo bastó. |
|
Jo me`n so quedat á Fransa, á vora del Rosselló. |
4 |
Ell ne beu de l`aigua fresca y jo del vi del millor; |
|
ell menja sopas ab oli y jo caldo de moltò; |
6 |
ell ne dorm ab la samarra y jo ab llensols de cotò; |
|
ell pensa que dormo sola y sola no hi dormo jo. |
8 |
Quan arriba`l sant dissapte, tambè n`arriba`l pastò; |
|
quan ell ne puja la escala, lo portal ne passo jo; |
10 |
y mentres ell s`está á casa lo qu`es dins no hi entro, no. |
| |
Variantes del texto que acompaña a la música: -1b donada, pastor; - 22a s`es `nat; -2b pastora `ls montons. El segundo verso se repite.
Título original: La mal casada (notación musical en la pág. 61 del RTLH 1978).
|
Go Back
|
0026:1 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 918)
Versión de San Martín de Agostedo (ay. Santa Colomba de Somoza, p.j. Astorga, comc. Maragatería, León, España).
Recitada por Francisca Rebaque (73a). Recogida por Paloma Díaz-Mas, Brian Dutton, Joaquín González Cuenca y Ana Valenciano, 11/07/1985 (Archivo: ASOR; Colec.: Encuesta LEÓN 85; cinta: 10.11-7.2/B-08). Publicada en TOL I 1991, p. 321. 023 hemist. Música registrada. |
|
|
Sentéme y adormecíme junto a un cardo corredor; |
2 |
vi venir un caballero con un caballo andador. |
|
Preguntó si era casada; yo le dije:--Sí señor, |
4 |
casadita soy, por cierto, casada con un pastor. |
|
--Malhaya sean tus padres que tan pronto te casaron; |
6 |
si no, contigo me casaría yo. |
|
Tu pastor tiene joroba de pujar el cerrondón. |
8 |
--Téngala, que no la tenga, yo más quiero al mi pastor. |
|
--(Tu pastor) tiene los dedos torcidos de pujar el cayatón. |
10 |
--Téngalos, que no los tenga, yo más quiero al mi pastor. |
|
Tengo la casa en el monte, ventanas y corredor; |
12 |
el corredor cara al norte, las ventanas cara al sol. |
| |
Nota: Al cantar repite el segundo hemistiquio. |
Go Back
|
0026:2 La mujer del pastor (ó-a+ó) (ficha no.: 919)
Versión de Pinilla de la Valdería (ay. Castrocontrigo, p.j. La Bañeza, comc. Valdería, León, España).
Recitada por Genoveva Aldonza (71a). Recogida por Pilar Aragón, Michelle Débax, Aurelio González y Esther San-Pastor, 12/07/1985 (Archivo: ASOR; Colec.: Encuesta LEÓN 85; cinta: 8.12-7.1/B-07 y B-11). Publicada en TOL I 1991, p. 322. 028 hemist. Música registrada. |
|
|
Me casé con un pastor creyendo de ser señora, |
2 |
por la mañana me dice: --Coge la cacha, pastora.-- |
|
Y yo triste la cogí, me senté a una verde sombra; |
4 |
vi pasar un caballero vestido de grana sola. |
|
--Si usted quiere ser casada, tiene la ocasión ahora. |
6 |
--Casadita, no señor, casado estoy por ahora. |
|
--Tu pastor tiene una falta, que tú no la sabes, no: |
8 |
tiene las uñas podridas de matar piojos al sol. |
|
--Si los tiene, que los tenga, bien bonito es mi pastor. |
10 |
--Tu pastor tiene una falta, que tú no la sabes, no: |
|
tiene los dientes podridos de comer el rebojón. |
12 |
--Si los tiene, que los tenga, bien bonito es mi pastor.-- |
|
| (Resulta que era el marido) |
|
|
--Y si tú eres mi pastor, ¿cómo haces esta molestia? |
14 |
--Era por experimentarte si eras mala o eras buena.-- |
| |
Go Back
|
0026:3 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 1788)
Versión de Cuiñas (parr. Piquín, ay. Ribeira de Piquín, ant. Meira, p.j. Fonsagrada, Lugo, España).
Recitada por Carmen García Enrique (48a). Recogida por Aníbal Otero Álvarez, 00/00/1929 (fecha deducida) (Archivo: AMP; Colec.: Otero, A. (M. Goyri-R. Menéndez Pidal)). Publicada en RTLH 9 (1978), p. 227, nº. II.7. Reeditada en RT-Galicia 1998, p. 256. 018 hemist. Música registrada. |
|
|
Estando yo a mi puerta y a la raiola del sol, |
2 |
vira vir un caballero del caballito andador. |
|
Me dijo si era casada; yo le he dicho: --Sí, señor, |
4 |
casadiña sí por certo, con un probe labrador. |
|
--Anda y vente conmigo, deja al probe labrador, |
6 |
comeremos, beberemos y haremos vida de amor, |
|
y haceremos un convento de ventana y corredor |
8 |
para que diga la gente: "¿Quién hizo este corredor? |
|
Hízolo el caballero del caballito andador". |
| |
Go Back
|
0026:11 La mujer del pastor (ó+ó-e) (ficha no.: 8741)
Versión de Paradela (ay. O Bolo, p.j. Pobra de Trives, ant. Viana de Bolo, Ourense, España).
Recitada por Marcelina Mandías (75a). Recogida por Víctor Said Armesto, 00/00/1905 (Archivo: MdeP; Colec.: Sampedro; cinta: Museo de Pontevedra col. B 251). Publicada en Sampedro y Folgar 1942, I, núm. 176, pp. 118-119(músicavol. II, p. 38). Reeditada en Carré Alvarellos 1959, pp. 131-132 (núm.45); RTLH 9 (1978), pp. 226-227, núm. II.6j (con notación musical); BibGal s. p. 50:001 (ficha descriptiva). 030 hemist. Música registrada. |
|
|
Estando na miña porta a la rayada do sole |
2 |
vira vir un cabaleiro `n un cabaliño andadore. |
|
Preguntou si era casada, y-eu díxenlle: "sí, señore." |
4 |
Preguntárame e con quen y-eu díxenlle: "c`un pastore." |
|
--Vente conmigo, casada, e deixa o probé pastore, |
6 |
comeremos, beberemos, faremos vida d`amore, |
|
e tendrás castillos fortes con ventanas ao redore. |
8 |
--Vaite con Dios, caballero, qu`eu non quero o teu amore |
|
nin os teus castillos fortes con ventanas ao redore, |
10 |
que si ti es un caballero meu marido é un señore |
|
e ten un fato de ovellas que nubra os rayos do sole. |
12 |
--Rayos partan as ovellas e volvan po-lo pastore |
|
y-as pernas lle queden tortas de pasar os barrancoes |
14 |
y-os ombreiros encentados das correas do zurron-e |
|
y-os dentes apodrecidos de comer os requeixon-es.-- |
| |
Variantes de Carré Alvarellos: -Título: A pastora fiel; -7 e terás castelos fortes / con ventanas de redore; -8a cabaleiro; -9 nen os teus castelos fortes / con ventanas de redore; -10a cabaleiro; -10b gran señore; -12b po-o; -15b o requeison-e. Nota: Se canta con el estribillo ¡Ay, meu amor!, entre los hemistiquios de todos los versos pares. Los editores señalan la falta de un verso entre -7 y -8 con línea de puntos y anotan en: -1b del sole y en -2a caballero en los Materiales. Título original: La Pastora fiel [La vuelta del marido].
|
Go Back
|
0026:10 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 7837)
Versión de Prats de Molló (Pyrenées-Orientales, Francia).
Recogida por Jacint Verdaguer, entre 1878-1880 (Colec.: Verdaguer). Publicada en Milá y Fontanals 1882, nº 303C, p. 287 (ed. parcial) y Verdaguer - Rebés/GRFO 2002, nº 14, p. 40 (Biblioteca de Catalunya, ms. 370/1, f. 23v [Cc. 64]). 020 hemist. Música registrada. |
|
|
Muntanyes regalades són les de Canigó |
2 |
perquè tot l`any floreixen, primavera i tardor. |
|
| Dau-me l`amor, minyona, dau-me la vostra amor |
|
|
| dau-me l`amor, minyona, consuelo del meu cor. |
|
|
N`hi ha un jardí de roses que tot l`any hi ha flor. |
4 |
Se n`ha criada una a can Quintà de Molló, |
|
si la n`han casadeta, l`han dada a un pastor: |
6 |
--Ell s`està a la muntanya, jo m`estic a Molló, |
|
ell beu de l`aigua fresca, jo bec del vi mellor, |
8 |
ell menja sopa amb oli, jo caldo de moltó. |
|
De quinze en quinze baixa i fa regnar el bastó. |
10 |
Si això dura gaire, cornut l`en faré jo!-- |
| |
Nota de Verdaguer: -4b: can Quintà, "vora la frontera".
Título original: Muntanyes regalades (Casada amb un pastor)
|
Go Back
|
0026:4 La mujer del pastor (ó+ó-e) (ficha no.: 2703)
Versión de Campo de Víboras (c. Vimioso, dist. Bragança, Trás-os-Montes e Alto Douro, Portugal).
Recogida por José Leite de Vasconcellos, (Colec.: Leite de Vasconcellos). Publicada en Leite (1883a) IV y Leite de Vasconcellos 1958-1960, RP, 726. Reeditada en Leite de Vasconcellos 1886, 15-16; RGP II 1907, (reed. facs. 1885), 256; Leite de Vasconcellos 1938, 1030; Leite de Vasconcellos 1958-1960, II, 270; Redol 1964, 373-374 ; RTLH 9 (1978), 224 y Costa Fontes 1997b, Índice Temático (© HSA: HSMS), p. 170, L4; RºPortTOM 2001, vol. 2, nº 593, p. 262. 026 hemist. Música registrada. |
|
|
`Stando eu à minha porta, a u~a raça de sol, |
2 |
vira vir um cavaleiro num cavalo corredor. |
|
Perguntou-me s` era casada e eu disse-lhe: --Sim, sinhòr. |
4 |
O maroto do mou pai foi-m` a casar c` um pastor. |
|
Tem nas pernas muto tortas de passar os barrancões, |
6 |
tem nas costas ofendidas de mudar os cancelões, |
|
tem nos ombros derreados das correias dos serrões, |
8 |
tem nos olhos revirados de olhar para o sol se põe, |
|
tem nos dentes já m_to podres de comê` los requeijões. |
10 |
`Inda tem mais uma falta, tem corno com` òs marões. |
|
A maior falta delas todas é não ter piça nem colhões. |
12 |
`Stando eu à minha porta, a u~a raça de sol, |
|
vira vir um cavaleiro num cavalo corredor.-- |
| |
Variantes anotadas en RºPortTOM 2001: -2b réstea de sol (1886; 1938); -3a Perguntou se (1886; 1938); -4b foi-me casar (1886; 1938); 6a as costas (1886; 1938); -7a., -8a., -9a os (1886; 1938); 7b surrões (1886; 1938; -9a mui (1886; 1938); -9b comer os (1886; 1938; 10-11 omite (1886; 1938).
Nota de RºPortTOM 2001: RTLH 9 (1977) edita em textos independentes as divergentes fixações desta versão feitas por Leite de Vasconcellos 1886, e Braga (1907)/Braga (1985).
|
Go Back
|
0026:5 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 3385)
Versión de Duas Igrejas (c. Miranda do Douro, dist. Bragança, Trás-os-Montes e Alto Douro, reg. Terra de Miranda [comc.], Portugal).
Recitada por Emerência Rodrigues. Recogida por José Manuel Fraile Gil, Macario Santamaría Arias, A. María Mourinho, José María do Reis y José Manuel González Matellán, 00/10/1986 (Archivo: ASFG; Colec.: Fraile Gil, J. M.). Publicada en Fraile Gil 1987, Terra de Miranda, SAGA, VPC-155, Madrid 1987m, cara b, banda 6. Reeditada en Fraile Gil Rom-Panhisp.-1 1992/5CD, Primera Antología Sonora, v. 3, TECNOSAGA, KPD-(5)10.9004, corte 16.© Fraile Gil. Reproducida aquí con permiso del editor. 039 hemist.
Música registrada.
|
|
|
Eu casei-me c` u~ pastore, pansando de ser sinhora, |
2 |
S` outro di` pola manhana: --Pega no cerrou, pastora. |
|
Lhá no meio del camino, la caiata me cortou, |
4 |
e ò tchegar ao malhadal sopas de sebo me dou. |
|
Os cordeiros eram tantos, . . . . . . . . . . . . . . . . . . . |
6 |
las obelhas muitas mais, que até nubraban al sol. |
|
Bi benir um cabalheiro com o seu cabalh` andadore. |
8 |
La primeira coisa que me dixo, de namoro me falou. |
|
--Bai-te c` u~ Dius, cabalheiro, e eu só quero ao miu pastore. |
10 |
--O teu pastor ten` una falta, que tu no la sabes, nó: |
|
e ele ten la cabe[z]a branca d` andar c` o elha al sol. |
12 |
--Bai-te c` Dius, cabalheiro, e eu só quero ao miu pastore. |
|
--O teu pastor ten un` outra falta, que tu no la sabes, nó: |
14 |
te~ uns olhos regalados d` olhar p`òs raios del sol. |
|
--Bai-te c` Dius, cabalheiro, e eu só quero ao miu pastore. |
16 |
--O teu pastor ten` outra falta, que tu no la sabes, nó: |
|
la maior falta qu` ele tene, no tem bicha nem cujones. |
18 |
--E anda cá, palomba branca, e anda cá, mi branca flore. |
|
Formaremos um palá[z]io de bentanas al redore.-- |
| |
Nota: -2b "cerrou": parece "cerrão," un saco; -3b caiata: cajado, bordão (bordón); sebo: grasa animal; -5a Los c. e. t. (al repetir el hemist.). -17b cujones: o "j" es pronunciada a la castellana. (Le agradezco a Manuel Costa Fontes la corrección de la transcripción.) Se repiten los primeros hemistiquios y tras los segundos se canta el estribillo: O drin, drin drina, o drin, drin dro.
Nota de Fraile Gil: Se cantaba durante las fiadas invernales.
|
Go Back
|
0026:6 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 6545)
Versión de Gimonde (c. Bragança, dist. Bragança, Trás-os-Montes e Alto Douro, Portugal).
Recitada por Ernestina Alves (unos 40a). Recogida 00/00/1932 Publicada en Leite de Vasconcellos 1958-1960, II, 269; RTLH 9 (1978), 225. Reeditada en RºPortTOM 2001, vol. 2, nº 590, pp. 260-261. © Fundação Calouste Gulbenkian. 014 hemist. Música no registrada. |
|
|
Estando eu à minha porta a uma raça de sol, |
2 |
vira vir um cavaleiro, c` um cavalo corredor. |
|
Pergunta-le se era casada, disse-le que sim, senhor. |
4 |
Pergunta-le com quem era, disse-le: --C` um lavrador. |
|
--Menina, venha comigo, deixe o probe lavrador. |
6 |
--Mais quero morrer à fome que deixar o lavrador, |
|
recebi-o na igreja, louvado seja o Senhor!-- |
| |
Go Back
|
0026:7 La mujer del pastor (ó) (ficha no.: 6546)
Versión de Parada de Infanções (c. Bragança, dist. Bragança, Trás-os-Montes e Alto Douro, Portugal).
Recogida 00/00/1933 Publicada en Leite de Vasconcellos 1958-1960, II, 269; RTLH 9 (1978), 225. Reeditada en RºPortTOM 2001, vol. 2, nº 591, p. 261. © Fundação Calouste Gulbenkian. 014 hemist. Música no registrada. |
|
|
Estando eu à minha porta, a uma raça de sol, |
2 |
vi vir um cavaleiro, com um cavalo corredor. |
|
Procurou-me se eu era casada, eu disse-lhe: --Sim, senhor. |
4 |
Procurou-me com quem era, disse-lhe: --Com um lavrador. |
|
--Menina, venha comigo, deixe o pobre lavrador. |
6 |
--O lavrador não o deixo, antes que eu morra de fome, |
|
recebi-o na igreja, louvado seja o Senhor!-- |
| |
Go Back
|
0026:8 La mujer del pastor (ó+ó-e) (ficha no.: 6547)
Versión de Miranda do Douro (c. Miranda do Douro, dist. Bragança, Trás-os-Montes e Alto Douro, Portugal).
Recogida 00/00/1902 Publicada en Leite de Vasconcellos 1958-1960, II, 270; RTLH 9 (1978), 226; Costa Fontes 1997, 170. Reeditada en RºPortTOM 2001, vol. 2, nº 592, p. 261. © Fundação Calouste Gulbenkian. 016 hemist. Música registrada. |
|
|
Estando eu à minha porta, a uma raça de sol, |
2 |
passa ali um cavalheiro, com um cavalo corredor. |
|
Perguntou-me s` era casada e disse-lhe: --Sim, senhor!-- |
4 |
Foi o ladrão do meu pai que me casou c` um pastor. |
|
El` já tem as pernas tortas de passar p`los barrancões, |
6 |
tem as costelas ofendidas, de mudar os cancelões, |
|
e tem os ombros secos das correias dos serrões. |
8 |
E a maior falta não é essa: que não tem piça nem colhões. |
| |
Go Back
|
0026:9 La mujer del pastor (ó+ó-e) (ficha no.: 6548)
Versión de S. Joanico (c. Vimioso, dist. Bragança, Trás-os-Montes e Alto Douro, Portugal).
Recogida 00/07/1910 Publicada en Lopes 1929e, 3. Reeditada en RºPortTOM 2001, vol. 2, nº 594, pp. 262-263. © Fundação Calouste Gulbenkian. 012 hemist. Música registrada. |
|
|
No alto daquela serra, mora um rico lavrador. |
2 |
--Malo hajas, oh, meu pai, que me casou com um pastor! |
|
Já tem as costas fundidas, de mudar os cancelões, |
4 |
e os cornos retorcidos na testa como os marrões. |
|
Tem os ombros encolhidos das correias dos cerrões, |
6 |
e a maior falta que tem ser como os chibos capões.-- |
| |
Go Back
|
Back to Query Form